عشق دوران کودکی

امروز تو کوچه دیدمش . یک آشنای غریبه . فقط یک سلام کردیم و رد شدیم . اون کی بود؟ عشق دوران کودکی . با هم همبازی بودیم . چند سال از من بزرگتر بود . اون پسر خیلی شیطونی بود و من دختری باهوش و حساس. نمیدونم چرا تو اون عالم بچگی همیشه احساس میکردم عاشقشم . شاید اون موقع درک درستی از عشق نداشتم اما دوستش داشتم . این نیازی که آدم همیشه دلش میخواد کسی باشه که بهش عشق بورزه تو همون دوران کودکی هم در بعضی ها شدیده . البته اون فقط یک عشق کودکانه بود . یک حس درونی بچگانه . مثل دوست داشتن اسباب بازیهامون . خیلی پر انرژی بود کمی هم تپل و برای من مظهر یک مرد قوی بود. اما وقتی بزرگتر شدیم من که رفتم دبیرستان اون رفته بود سربازی . تازه با کلی واسطه تونسته بودند اخراجش از مدرسه رو بخاطربی انضباطیش , ماستمالی کنند و دیپلم بگیره . تو دوران دبیرستان هنوزم برام مظهر یک مرد قوی بود اما کم کم برام کمرنگ شد . من رفتم دانشگاه اونم رفت سراغ کار آزاد . البته کار جدی که نه چون اصلا نیاز مالی نداشت . میدیدم که حالا شخصیتمون , موقعیت اجتماعیمون خیلی متفاوته . من ادامه تحصیل دادم . کم کم اونقدر فاصلمون زیاد شد که حالا که همو میبینیم فقط یک سلام خشک و خالی .
حالا که خوب فکر میکنم میبینم چقدر اون عشقهای کودکانه گاهی مسخره و بی معنی است و چه راحت فراموش میشه . اما شاید همون عشقی که تو سنین 6 تا 9 سالگی پا میگیره بعدها بطور ناخودآگاه روی انتخاب زندگی تاثیر میذاره . میگم شاید چون مطمئن نیستم . من نسبت به اون حتی ذره ای احساس تو دلم نمونده بود اما وقتی 3 سال پیش کسی رو برای زندگی انتخاب کردم که خیلی به اون شباهت داشت ....
نمیدونم شاید همون علایق کودکی تاثیر گذاشت و من مردی رو انتخاب کردم که مناسب هم نبودیم . فقط اونم یک مرد خوش تیپ پولدار بود که میشد مظهر جاه طلبی باشه . اما خیلی زود فهمیدم راهی که رفتم اشتباست . ولی چرا اونموقع اون انتخاب رو کردم ؟ شاید بخاطر شرایط بود اما اون ذهنیت کودکی هم بی تاثیر نبوده . البته هنوزم توی معیارهام یک مرد قوی تو ذهنم هست . شاید بخندید ولی هست . منتها کلی معیار دیگم بهش اضافه شده . بگذریم . ولی کاش ,
کاش همه چی مثل دوران کودکی راحت میگذشت و میشد راحت همه چی رو فراموش کرد .
" بچه که بودیم دخترا عاشق عروسک بودن و پسرا عاشق مردهای قوی ......بزرگ که شدیم دخترا عاشق مردای قوی شدن و پسرا عاشق عروسکا"