تولدت مبارک

عزیزدلم بازهوا برفی شد و نزدیک روز تولدت. تولد 24 سالگیت. نزدیک تولدته و تو از من دوری. امسال پنجمین ساله که تولدت رو بدون تو جشن میگیرم. نمیدونم هنوزم مثل همیشه به یادم هستی یا نه. اما میدونم الانم مثل همیشه اون لبخند قشنگت روی لبته. اینجا برف اومده درست مثل روزی که رفتی. یادته من از سرما بدم میومد و تو برعکس طاقت گرما رو نداشتی؟ یادته اون همه لحظاتی رو که با هم شاد بودیم؟ یادته اون خاطرات قشنگی رو که داشتیم؟ حتما یادته، تمام لحظاتی رو که با هم خندیدیم و تمام لحظه هایی که با هم گریه کردیم. یادته خیلی ها به رابطه من و تو غبطه می خوردند؟ بهمون می گفتن دو قلوهای به هم چسبیده. شاید تو ندونی اما من یادمه که دوستام می گفتن مگه میشه، خواهرو برادر اینقدر به هم نزدیک و باهم یکی. یادته چقدر وقتی کوچیک بودی محکم بغلت می کردم و فشارت میدادم و تو هم هیچی نمی گفتی و میخندیدی؟ یادته وقتی رو که دیگه کم کم بزرگ شدی و دیگه توی بغلم جا نمیشدی بهت گفتم دیگه نمیتونم اونطوری تو بغلم فشارت بدم و تو مثل همیشه لبخندت تمومی نداشت. می دونی که خیلی دلم تنگ شده، خیلی حرفها دارم که بهت بگم که بیانش سخته. اما روزی که ببینمت بجای حرف زدن فقط میخوام ساعت ها نگات کنم و هیچی نگم. خودت تمام حرفهامو میدونی. تمام دلتنگی ها مو.

عزیزکم تولدت مبارک

عشق از خاک دمید، دانه در خاک شکفت، و تو در خاک نخواهی پوسید

خنده ات با همه زیبایی و لطف ، مانده در خلوت اندیشه من

و خدا می داند واپسین گرمی معصوم نگاهت چه شکوهی دارد

و یقین می دانم تا ابد

عشق در خاک نخواهد پوسید