تشریفات و استرس

گاهی می بینیم بعضی از افراد سر هیچ و پوچ نگران میشن و دچار استرس شدید. یا اینکه خیلی از افرادی که نسل قبل از ما هستند خودشون رو به آداب و رسوم و یا حتی عادات خرافی مقید می کنند و توی روابطشون خیلی از تشریفاتی که هیچ لزومی هم نداره استفاده می کنند. مثلا اگر کسی بیاد مهمونی حالا طرف کمی توی احوالپرسی حواسش جای دیگه بوده کلی دلخور میشن یا اینکه اگر توی پذیرایی یه لحظه دستشون لغزید و چیزی یه خورده به هم ریخت دیگه دارند از خجالت و نگرانی سکته می کنند حالا می بینی اصلا هم مهمون شخص غریبه ای نبوده و بقول معروف از اون خودمونی ها بوده. منکه اصلا تشریفات اضافه و اینکه آدم بخواد سر این مسائل پیش پا افتاده خودشو اذیت کنه و یک شبانه روز نگران باشه که حالا که اینطور شد اون طرف میره پشت سر من چی میگه یا چی فکر میکنه و چقدر بد شد و فلان، اصلا قبول ندارم. اصلا یه چیزهایی گاهی می بینم که شاخ در میارم . آخه اگر یه بچه 15 ساله توی کوچه شما رو دید و فقط یه سلام کرد و رفت دیگه این چه اهمیتی داره که مثل بچه ها برید گله و شکایت کنید که مثلا بچه ات با من اینطوری برخورد کرد. یا اینکه وای من ده سال بزرگتر بودم چرا اون زودتر از من وارد شد؟ آخه این کارا چیه این مزخرفات چیه؟ طرف حواسش نبوده که به شازده تعارف کنه که شما اول بفرمایید اونم توی یک مجلس 200 نفره که همه در حال ورود هستند. حالا شما یک ثانیه دیرتر وارد شدی چی شد؟ ناقص شدی؟
من نمی گم احترام چیز بدیه خیلی هم خوبه.احترام متقابل و حتی احترام به بزرگتر. اما بزرگتری که بخواد سر این چیزهای پیش پا افتاده که اصلا هم قصد و غرضی در اون نبوده گله و شکایت کنه باید بگم نه تنها نمیشه اسم بزرگتر روش گذاشت بلکه از نظر فکری بسیار انسان کوته فکر و کوچکی است. قبول دارم خیلی از آداب و رسوم ما واقعا با ارزشه اما متاسفانه ما ایرانی ها داریم سر تشریفات و آداب بیهوده وقت و فکرمون رو تلف می کنیم. چرا اینقدر فکر و اعصابمون رو برای این چیزهای بیهوده خراب کنیم وقتی بود و نبودشون هیچ تاثیری روی زندگی نداره؟